Een andere staatssecretaris? Een nieuw Fedasil?

Iedereen praat over het asieldossier, behalve de verantwoordelijken: Maggie De Block en Fedasil. Bob Pleysier is - tot nader bericht - voormalig directeur van Fedasil.

• 

•  Waar moet het vanaf hier naartoe? Een nieuwe staatssecretaris of betere minister? Een nieuw agentschap? Of krijgt iedereen toch een tweede kans? Persoonlijk zou ik dat wel zien zitten  

Eén februari. Plots is het bar winter. De vrieskou is polair. Alle kranten openen met dakloze asielzoekers. Vreemd, want nieuw is het opvangtekort voor asielzoekers niet. Dat sleept al drie jaar aan. De staatssecretarissen Melchior Wathelet (cdH) en Philippe Courard (PS) hebben in de vorige regering van asielopvang een asielmoeras gemaakt. België werd zowat het enige land in Europa dat in de jongste jaren een asielcrisis wist te genereren. De andere regeringsleden keken een andere kant op. Het parlement probeerde in lopende zaken wat bij te sturen, maar het is al lang duidelijk dat er niet zozeer nood is aan wetgevend werk als wel aan een daadkrachtige uitvoering ervan. De beide staatssecretarissen bleken vooral bezig met het uitkijken naar een nieuwe bevoegdheid. Courard beperkte zich ook uitsluitend tot het zuidelijk landsgedeelte.

Ik schrik van de mediaheisa. Ik sta om zes uur op. Om kwart over zeven lever ik commentaar in De ochtend van Radio 1 en even later bij Thomas de Soete van Studio Brussel. "Sorry", zegt hij, "we zijn een muziekzender, bij ons moet het nieuws wat sneller. We hebben vier minuten." Een journaliste van P-Magazine doet bij Peeters en Pichal een hartverwarmende oproep voor een burgerinitiatief om dakloze asielzoekers in alle steden uit de kou te halen. Theatermaker, schrijver en acteur Michael De Cock ventileert bij Ruth Joos zijn ingehouden woede. Iedereen spuit opinies.

Behalve Maggie De Block (Open Vld), de staatssecretaris voor Asiel en Migratie. Zij heeft een zwaktebod gedaan van 60 bedden in Bevekom, terwijl de ngo's meer dan het dubbele organiseren in Anderlecht. Zij heeft een nietszeggend perscommuniqué verspreid, gevolgd door de mededeling dat zij geen interviews zal toestaan. Wellicht beseft ze dat haar vorige passages in de media geen onverdeeld succes waren. Beter verdere averij voorkomen.

En Fedasil? Het opvangagentschap is in de aanloop naar zijn tiende verjaardag oneindig moe. Vergeefs probeerde het de afgelopen jaren de bressen te dichten. Intern verdeeld door politiek en communautair gekibbel en al jaren zonder kapitein, kon het zijn goede intenties niet omzetten in effectieve opvang. Ooit gestart om de asielopvang uit het partijpolitieke vaarwater te halen raakte het meer en meer verstrikt in het kleine politieke gekonkel. Dat begon al bij de start toen het directiecomité al snel aangepast werd aan de kleur van enkele kandidaten. Dat werd alleen nog maar erger toen Fedasil in de portefeuille belandde van de opeenvolgende PS-ministers: Marie Arena, Christian Dupont, Arena, Courard. Zeker toen Herman Van Rompuy de tegenwind van Open Vld'ers op Binnenlandse Zaken (Patrick Dewael en Annemie Turtelboom) neutraliseerde met cdH'er Melchior Wathelet. Ook Yves Leterme kreeg geen vat meer op het opvangprobleem. Hij probeerde met Peter de Roo als een crisismanager (al mocht die zo niet heten) enige greep te krijgen op het opvangprobleem, maar die kon in het PS-georiënteerde Fedasil niet het verschil maken.

Nu komt Maggie De Block, die het staatssecretariaat dankte aan haar verdienste als Kamerlid, haar steun aan de voorzitter en als dam tegen opkomende Vlaams-Brabantse tegenkandidaten. Ze probeert snel vat te krijgen op een dossier dat ze niet beheerst. De crisismanager voelt nattigheid. Hij ventileert moedig en terecht zijn gram. Ik weet niet welke prijs hij zal betalen. De rest van Fedasil is oorverdovend en schaamteloos stil.

En waar moet het vanaf hier naartoe? Een nieuwe staatssecretaris of betere minister? Een nieuw agentschap? Of krijgt iedereen toch een tweede kans? Persoonlijk zou ik dat wel zien zitten.