BRUSSEL - De regering kan niet verrast zijn door de combinatie van vrieskou en asielzoekers. Voor de derde winter op rij slaagt ze er niet in elke nieuwkomer een dak boven het hoofd te bieden.
9 juli 2009: ‘Dit is een daad van onmacht'
In de zomer van 2009 moest Fedasil, het agentschap dat voor de opvang instaat, de eerste asielzoekers op straat zetten. Aan de basis van die onmacht lag een politiek spel dat zich een jaar eerder ontrolde.
Tijdens de eerste helft van 2008 nam het aantal asielaanvragen toe en werd duidelijk dat de bijna 16.000 plaatsen in het opvangnet niet zouden volstaan. Toenmalig staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie Marie Arena (PS) was bevoegd voor de opvang, maar weigerde die uit te breiden.
Arena hield het been stijf omdat minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) geen soepele regularisatiecampagne wilde. Het gevolg was dat de regering in het voorjaar van 2008 de eerste asielzoekers op hotel moest sturen. Binnen de kortste keren verspreidde die mare zich in de landen van herkomst. Sindsdien is het gemiddeld aantal asielaanvragen niet meer afgenomen.
18 december 2009: Golf van solidariteit voor daklozen
De crisis komt op kruissnelheid, maar pas als het begint te vriezen schiet het beleid ‘in actie'. Premier Yves Leterme doet een oproep naar de bevolking om tijdens die koudste dagen van het jaar haar hart te tonen en dakloze asielzoekers thuis op te nemen. Hulporganisaties weten niet wat ze horen en wijzen erop dat het een taak is van de overheid om in die opvang te voorzien.
Ondertussen is Philippe Courard (PS) de staatssecretaris die bevoegd is voor de opvang. Tot diep in de winter wordt geschermd met extra geld en beloofde plaatsen, maar in de praktijk verandert er weinig.
Dat heeft ook te maken met de versnippering van het beleid. Niet minder dan vijf excellenties moeten zich met de problematiek bezig houden.
20 november 2010: Het gezicht van de asielcrisis
De crisis bereikt een hoogtepunt. Bijna dagelijks moet Fedasil mensen op straat zetten, tot 1.000 mensen verblijven op hotel en rechters spreken de ene na de andere dwangsom uit voor wie geen opvang heeft. Crisismanager Peter De Roo, die in het voorjaar is aangesteld om orde op zaken te stellen, roept op om het asieldossier uit de handen van politici te halen.
4 december 2010: Regering kakelt, premier zwijgt
Het excuus van ‘lopende zaken' wordt door onder meer Courard bovengehaald tot het op de draad is versleten. Er wordt wel energie gestoken in de discussie wie nu moet instaan voor het transport naar kazernes. De asielzoekers die op straat belanden, hebben er weinig boodschap aan.
Noodopvang in kazernes wordt bij elkaar geïmproviseerd en de steden en gemeenten krijgen de vraag om te doen wat ze kunnen, maar ten gronde verandert er niets aan het asielbeleid. Na enkele maanden waarin Fedasil dag na dag iedereen opvang kan bieden, is de limiet in het voorjaar van 2011 bereikt. Opnieuw beginnen de niet-toewijzingen.
De afgelopen drie jaar moest Fedasil meer dan 13.000 personen op straat zetten. In diezelfde periode steeg het aantal opvangplaatsen wel tot meer dan 24.000.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten