"Een uitweg uit de crisis." Fedasil heeft een memorandum gestuurd naar de politieke formaties.

Begin oktober stuurde Fedasil een memorandum naar formateur Di Rupo en de onderhandelaars die betrokken zijn bij de vorming van een federale regering. Doel: de volgende regering een leidraad bieden om zo snel mogelijk een einde te maken aan de opvangcrisis.
Het Agentschap benadrukt drie grote onderdelen:
1. Acties betreffende FedasilHet Agentschap dringt aan op een verdere uitbreiding van de opvangcapaciteit. Op korte termijn (eind 2011) moeten er plaatsen bijkomen, bij voorkeur structurele maar anders in de vorm van noodopvang. Er moeten ook extra plaatsen voor niet-begeleide minderjarigen worden gecreëerd.
Fedasil herinnert aan de noodzaak om tijdelijk en uitzonderlijk weer een spreidingsplan in te voeren: personen die zijn opgevangen in het netwerk krijgen financiële steun van OCMW’s verspreid over het land. Zo worden plaatsen vrijgemaakt voor nieuwkomers.
2. Acties betreffende asielinstantiesDe verschillende asielinstanties moet hun achterstand wegwerken, maar dit mag niet ten koste gaan van de kwaliteit van het onderzoek van de asieldossiers. Het CGVS en de Dienst Vreemdelingenzaken moeten daarom extra middelen krijgen.
3. Gemeenschappelijke acties
Een coherent migratiebeleid impliceert een humaan, sterk en efficiënt terugkeerbeleid. Deze verantwoordelijkheid wordt gedeeld door Fedasil (vrijwillige terugkeer) en de Dienst Vreemdelingenzaken (gedwongen terugkeer).
Vrijwillige terugkeer moet een geloofwaardig alternatief worden. Fedasil wil investeren in communicatie hierover en in consulenten die gespecialiseerd zijn in de materie. 
Vrijwillige terugkeer moet vanaf het begin van de asielprocedure in het traject worden opgenomen. Fedasil vraagt 300 plaatsen in de federale centra, speciaal voor personen die een bevel hebben gekregen om het grondgebied te verlaten. Op die manier zouden er vier fasen van opvang ontstaan: noodopvang, collectieve opvang, individuele opvang en terugkeer.
In de conclusie benadrukt Fedasil dat het oplossen van de opvangcrisis geen doel op zich is, maar een noodzakelijke stap om haar werkelijke missie terug te kunnen uitoefenen: kwaliteitsvolle opvang bieden.